# 7.Niall cz.1

- Magda bo się nie wyrobimy!

- No już tylko zrobię ostatnie poprawki!

- Serio musisz się tak pindrzyć ?

- A żebyś wiedziała! Chcę sobie w końcu jakiegoś faceta znaleźć.

- Eee tam ciesz się wolnością puki możesz. Życie bez facetów potrafi też być kolorowe – zagaiłam.

- Nie rozumiesz.

- Magda bo się serio spóźnimy do pracy!

- Ok już, już…

5 minut później jaki już Madzia skończyła upiększać swoją buźkę w końcu wyszłyśmy z domu. Nie dawno znalazłyśmy fajną pracę w dość porządnej kawiarni, do której przychodziło mnóstwo ludzi, szczególnie rano po poranną kawę. Wyrobiłyśmy się w porę w sam raz na 7:30. Założyłam strój roboczy i wzięłam się do roboty. Mianowicie Magda była kelnerką natomiast ja robiłam zamówienia przy barze. Trzeba było przyznać, że zgrany był z nas duet. Około godzinny 14:00 do kawiarni weszła piątka rozgadanych chłopaków. Magda dostrzegając ich od razu podała im menu z najpiękniejszym uśmiechem jakim mogła wymusić na twarzy. Zaraz po tym podeszła do mnie.

-Kurde ale ciacha!

-Oj Magda, Magda.

-Bardzo mi się podoba ten w loczkach. Jeny jakie on ma dołeczki – powiedziała lekko się rumieniąc.

- To zagadaj do niego. Po za tym jesteś bardzo miła to może i sam do Ciebie coś zagai.

- Tak myślisz?

- Pewnie!

- Ok idę wziąć od nich zamówienia.

Podeszła do piątki chłopaków i zaczęła zapisywać coś w swoim notesie. Musiałam udawać, że coś robię bo jeden z nich bardzo uważnie i nachalnie mi się przyglądał…jakby był zahipnotyzowany. Nie powiem…Trochę to było krępujące szczególnie w godzinach pracy. Zadowolona Magda przyszła do mnie z zamówieniami.

- Świetni są!

-To… fajnie – uśmiechnęłam się.

- Gadali coś o tobie.

-CO?!

Połowa ludzi w pomieszczeniu spojrzała się na mnie wraz z piątką tych chłopaków. Jedynie co zrobiłam to spaliłam buraka i zaczęłam niemiłosiernie szorować blat udając, że nic się nie stało.

-[T.I] spokojnie. Powinnaś się cieszyć! Szczęściara!

-Dawaj te zamówienia – powiedziałam ignorując jej fascynacje.

Po 5 minutach już wszystko było gotowe, Magda podała wszystkim shake’i i miałyśmy chwilę czasu wolnego. Choć w swobodzie nie mogłam go spędzić bo jakiś blondyn co chwila na mnie zerkał. Miałam ochotę wykrzyczeć żeby przestał no ale aż tak odważna nie byłam.

-…czyż nie?

- Hm…?

-Czy ty mnie w ogólne słuchasz?

-Przepraszam, zamyśliłam się.

-Ehh…chcę wyciągnąć od Harrego numer.

-Eee… to wy jesteście już na ty?

- No pewnie! Widać, że lubi pogawędzić z kobietami. Może ty też chcesz jakiegoś przystojniaka? Mogę Ci załatwić.

- Nie dzięki.

- Jak chcesz, ale później będziesz żałować.

-Yhym.

- To ja do nich idę.

- Ok.

-I idę się umówić z Harrym – przekonywała mnie dalej.

-Spoko.

Magda odchodzą spojrzała na mnie błagalnie swoimi niebieskimi oczami bym się jednak zgodziła ale mimiką moich ust wypadło stanowcze NIE. Jako, że w kawiarni na razie wszyscy byli obsłużeni i zadowoleni postanowiłam poczytać sobie jakąś gazetę na temat mody.

- Przepraszam.

Uniosłam gwałtownie głowę i spojrzałam przed siebie. To ON. Ten blondyn, który tak cały czas namiętnie się we mnie wpatrywał. Ok bez paniki najwyżej go spławię.

- W czym mogę Panu pomóc?

-N-no bo… ja ch-chciałem się spytać…

Patrzyłam oczekująco na blondyna.

-… czy bolało jak spadłaś z kamienia…? Z nieba! Cholera.

 Grupka jego kumpli widząc całą sytuację wybuchła ogromnym śmiechem. Chłopak zrobił się całkowicie czerwony i cały czas wzrok miał skierowany w dół. Nie wytrzymałam. Musiałam prychnąć śmiechem.

- No wiesz…kiedyś spadłam z takiego ogromnego kamienia rozcinając sobię lekko głowę – powiedziałam zgodnie z prawdą – i tak bolało i to bardzo! Coś jeszcze chcę pan wiedzieć?

I znowu śmiech. Zrobiło mi się tego blondaska szkoda. Chłopak chciał chyba im zaimponować. No trudno bywa ale według mnie to było uroczę. Całkiem fajny chłopak…może był gdzieś w moim wieku i pochodził z Irlandii. Rozpoznałam to po jego akcencie. Jedynie co zrobił to spojrzał mi nieśmiało w oczy i wymamrotał ciche przepraszam.

- Nic się nie stało. Rachunek? – zapytałam jakby nigdy nic.

- Tak poproszę – powiedział przeczesując palcami swoje lśniące włosy – Tak w ogóle jestem Niall – podał mi ręke.

-[T.I] – odwzajemniłam uścisk.

-Bardzo ładne imię – dalej trzymał moją ręke w delikatnym uścisku.

- Dziękuje, ale czy mógłbyś…

-Ups przepraszam ja po prostu…wiesz muszę już spadać… Pa! – puścił moją ręke, dał mi wyznaczoną kwotę i wybiegł z kawiarni. Chłopacy również za nim pobiegli. Jedynie Harry pożegnał się z Magdą dając jej jakąś karteczkę po czym pobiegł śladami chłopców. Rozweselona Magda machała mi kwitkiem przed oczami.

- Mam jego numer!

-Super – powiedziałam z wymuszonym uśmiechem po czym zaczęłam się zbierać do domu.

TomlinsonLover.