# 57 Zayn cz. 4

Po umyciu Silana, wytarłam go i ruszyłam z nim do boksu. Przechadzałam się po stajni i sprawdzałam, jak idzie chłopakom. Skończyli wszyscy, więc poszliśmy do domu.

Weszłam do pokoju, żeby zmienić mokre ciuchy. Zdjęłam koszulkę i podeszłam do szafki w poszukiwaniu nowej. Nagle poczułam czyjeś dłonie na talii, więc szybko się odwróciłam.

-Co znowu chcesz Harry?- westchnęłam i szybko ubrałam suchą bluzkę.

-Ciebie..- podszedł jeszcze bliżej, ale napotkał obór.

Serio Harry, serio?!

-Harry słonko, nie pójdę z tobą do łóżka- uśmiechnęłam się i wywaliłam go z pokoju, zamykając drzwi na klucz.

Szybko przebrałam mokre spodnie i zdjęłam buty.

-Co chcecie teraz robić?- zapytałam siadając na blacie kuchennym.

-Są tu jakieś imprezy?- powiedział po chwili Louis.

-Przykro mi. Raczej nie ma tu waszych klimatów. Nie ma gorących lasek, które tańczą na stołach i są tak pijane, że nie zauważą kiedy znajdą się z wami w jakimś hotelu- uśmiechnęłam się i zeskoczyłam z blatu.

-A ty co proponujesz?- zapytał w końcu Liam, bo całą reszta chyba myślała.

-Możecie pojechać ze mną do znajomego, po siano.

-Skoro nie ma nic lepszego..- rzucił Niall.

Poszliśmy do stodoły, gdzie przechowywaliśmy różne rzeczy, w tym bryczkę. Chłopaki pomogli mi zaprzęż Jutę i Paulę i ruszyliśmy w drogę, szybko znajdując się w gospodarstwie.

-Zaraz przyjdę- powiedziałam zeskakując z bryczki.

-[T.I]!- odwróciłam się i spostrzegłam mojego przyjaciela.

-Daniel!- podbiegłam do niego i mocno przytuliłam.

-Czemu do mnie ostatnio nie przyjeżdżałaś?- zapytał odsłaniając szereg białych zębów.

Z Danielem znałam się od podstawówki. Byliśmy dobrymi przyjaciółmi.

-Nie miałam czasu. Ale przyjechałam po siano- pokazałam palcem bryczkę.

-Jaka obstawa. Skąd ich wytrzasnęłaś?- zaśmiał się i poszedł otworzyć nam stodołę.

Wróciłam do chłopaków i podjechaliśmy do Daniela. Załadowaliśmy parę kostek siana, pożegnałam się z przyjacielem i ruszyliśmy w drogę powrotną.

-Kto to był?- zapytał siedzący obok mnie Harry.

Wywinęłam teatralnie oczami i już chciałam mu powiedzieć, ale się rozmyśliłam.

-Nie twoja sprawa- podniosłam jedną brew do góry i spojrzałam w prawą, gdzie siedział Lou.

-To dlatego mnie odrzucasz?- dopytywał Styles.

-Boże człowieku! Nie kumasz, że mnie nie przelecisz?

Już nic nie powiedział, zaczerwienił się tylko. Poza upierdliwością loczka, czułam się przy tej piątce swobodnie. Nie musiałam nikogo udawaj, starać się, żeby ktoś mnie polubił. Przy nich zapominałam o złych rzeczach, które spotkały mnie w nie dość długim życiu. Byli tacy naturalni..

Wyładowaliśmy bryczkę, odstawiliśmy konie i wróciliśmy do domu. Spojrzałam na zegarek, 20.

Ciotka powinna już być- pomyślałam i wzięłam do ręki telefon.

-Będziemy za 10 minut. Musieliśmy jeszcze odwieść kolegę wujka- powiedziała Olivia, więc się rozłączyłam.

-Idę na zewnątrz, a wy możecie pooglądać TV- zarzuciłam kurtkę na ramiona i wyszłam na dwór.

Swoje kroki skierowałam na podjazd, gdzie mieli zaraz podjechać ciotka z wujkiem. Oparłam się o płot pastwiska i spojrzałam na brzozę.

-Oh, Lukas.. Gdybyś tu był- zamrugałam nerwowo powiekami, bo nie chciałam żeby wujek zobaczył, że płaczę.

Nauczył mnie, żebym zawsze była silna. To dzięki niemu zapomniałam o mamie. Nie był z niej dumny, bo przecież jego siostra zostawiła mnie samą, po stracie ojca. Byłam im bardzo wdzięczna. Wychowali mnie i wszystkiego nauczyli.

-Wszystko dobrze?

Podskoczyłam i szybko się odwróciłam.

-Tak, Zayn- znowu spojrzałam na małą brzozę.

-Przepraszam, że tak na ciebie naskoczyłem. Nie powinienem wtrącać się w twoje życie prywatne. Już i tak dużo mi o sobie powiedziałaś- uśmiechnął się i oparł się o płot obok mnie.

-Nic się nie stało. To nawet było słodkie, jak byłeś zazdrosny o Harrego- zachichotałam i szturchnęłam go w ramię.

-Chciałem go pobić!- zaśmiał się i spojrzał na mnie.

Nasze spojrzenia spotkały się, a moje serce zabiło mocniej. Nie wiedziałam co robić, działałam instynktownie. Lekko się przybliżył, ale kątem oka zauważyłam światła podjeżdżającego samochodu, więc szybko odskoczyłam.

Spojrzałam na niego jeszcze raz i uśmiechnęłam się. Podbiegłam do zatrzymującego się auta, a gdy drzwi pasażera otworzyły się skoczyłam wujkowi na szyję.

-Tęskniłem księżniczko- pocałował mnie w czoło i mocno przytulił.

-Ja też- wyściskałam go jeszcze raz i zrobiłam krok do tyłu.

-Słyszałem o Lukasie- powiedział cicho.

Spojrzałam na ziemię i otarłam łzę, która jakimś cudem wydostała się z mojego oka.

-Dzień dobry- poczułam, że ktoś dotyka mojego ramienia. Podniosłam wzrok i spostrzegłam Zayna.

-Witam- uścisnęli sobie ręce i poszliśmy do domu.

Obudziły mnie promienie słońca, które padały na moje łóżko przez okno. Przekręciłam się na drugi bok w celu ''wciągnięcia pępka''.

Po paru minutach, jednak postanowiłam wstać i szybko się ubrać. Potem wzięłam do ręki jabłko i wyszłam na podwórze. Poczułam jak moje ciało momentalnie się rozgrzewa, przez świecące słońce.

Z dobrym humorem to trzeba się obudzić- zaśmiałam się w duchu i poszłam na mały wybieg. Stanęłam przed brzozą i uśmiechnęłam się.

-Brakuje mi ciebie- wyszeptałam zamykając oczy.

Spędziłam tak 10 minut. Nie mogłam dłużej nic nie robić, bo było dużo do zrobienia, a musiałam nadrobić dwie godziny, które spędzę z chłopakami.

Wychodząc z wybiegu, spostrzegłam podjeżdżające auto Bena. Szybko się rozpromieniłam i podbiegłam do niego.

-Cześć [T.I.]- uśmiechnął się.

-Hej- odwzajemniłam uśmiech i poszliśmy w stronę paszarni, gdzie przygotowaliśmy paszę.

Poszliśmy pozamiatać podwórze, bo musieliśmy chwilę poczekać, aż konie zjedzą. Dopiero wtedy wypuścimy je na pastwisko.

-Ah Ben.. Zamierzam dziś pojeździć na Silanie- powiedziałam nie odrywając się od zajęcia.

-To świetnie! Mam ci pomóc?-przestał zamiatać i spojrzał na mnie.

-Jeżeli być mógł. Pojeździłabym na maneżu i powiedział być mi co robię źle, bo sama tergo nie zrobię. Może potem pogalopujemy po wybiegu. Dziś o 11?

-Jasne- uśmiechnął się i wrócił do obowiązków.

Westchnęłam i pomyślałam o Lukasie. Zawsze radosny koń, a teraz już go nie ma. Trzeba żyć dalej, tak mi powiedziała ciocia. Ale jak!? Skoro ja tak go kocham.. Już nigdy się z nim nie zobaczę, nigdy nie pogłaszczę..

Zamrugałam nerwowo powiekami, by żadna łza nie ujrzał światła dziennego. Szybko skończyłam zamiatanie i pobiegłam do boksu Silana.

-Dziś pojeździmy..- uśmiechnęłam się i pogłaskałam konia po nosie.

Zarżał radośnie i trącił mnie pyskiem. Roześmiałam się i pocałowałam do w czoło.

Nie powiem, że przez resztę ranka nie myślałam nad tym, co to będzie znowu pojechać konno. Lekko się bałam, ale nie chciałam już do końca życia nie robić tego co kocham. Uwielbiam pracę z końmi, ale jazda.. Ahh.. To jest coś!

Westchnęłam i zamknęłam bramę na pastwisko. Wszystkie konie pogalopowały za Paulą w głąb padoku.

Skierowałam swoje kroki do kuchni, gdzie ciotka szykowała śniadanie.

-Gdzie chłopacy?- zapytałam rozglądając się po kuchni i salonie.

-Myślałam, że są z tobą. Pewnie jeszcze śpią, mogłabyś ich obudzić? Już prawie gotowe.

Skinęłam głową i weszłam na schody. Po drodze zastanawiałam się, jak tu ich łatwo obudzić, żeby to zapamiętali? Wpadłam na pewien pomysł. Poszłam do pokoju, po drodze mijając wujka.

Przeszukałam szuflady w poszukiwaniu balonów na wodę. Gdy je znalazłam, nalałam do 10 wodę i po cichu weszłam do pokoju chłopaków. Zaśmiałam się w duchu i rzuciłam balonami. Jako pierwszy dostał Zayn, potem Harry, Louis, Liam i Niall. Powtórzyłam czyn, a gdy wszyscy podnieśli się i spojrzeli na mnie wybiegłam z pokoju. Biegłam przez korytarz domu śmiejąc się w niebo głosy. Odwróciłam głowę i zobaczyłam, że cała piątka w piżamach właśnie wybiegała z pokoju. Pomachałam im tylko i zbiegłam po schodach, wybiegając z domu. Po drodze zgubiłam Nialla (który pewnie zatrzymał się, bo zobaczył jedzenie). Biegłam przez podwórze i śmiałam się jak nigdy przypominając sobie ich miny.

Byłam już coraz bardziej zmęczona, chociaż kondycję miałam dobrą. Wbiegłam na górkę i nagle poczułam czyjeś silne ręce, które zaciskały się na moim brzuchu. Pod presją siły zatrzymałam się, a później kręciłam się wokół własnej osi ''porywacza''. Słyszałam jak moje serce bije mocno, tak jak tej drugiej osoby. W końcu zatrzymaliśmy się i zobaczyłam zdyszanego Louisa i Harrego. Domyśliłam się, że za mną stoi Zayn, bo gdy się kręciliśmy zauważyłam, że Liam wraca do domu.

-Gdybyście widzieli swoje miny- zaśmiałam się, z trudem łapiąc oddech.

-Czemu to zrobiłaś?!-Harry prawie się rozpłakał.

Nie odpowiedziałam na to, tylko zaczęłam się jeszcze bardziej śmiać i opadłam na ziemię, wyślizgując się z objęć Malika. Tarzałam się po ziemi i nie przestawałam rechotać.

-[T.I.]..- usłyszałam dziwny ton głosu Louisa.

-Boże dziewczyno opanuj się!- krzyknął po chwili Harry.

-Halo tu ziemia!- pomachał mi dłonią przed twarzą Zayn.

-Dobra już!- zachichotałam ostatni raz i uśmiechnęłam się.

Spojrzałam na wyłaniające się zza drzew słońce. Niebo było lekko różowe, a wokół 'gorącej kuli' żółte. Uwielbiałam podziwiać uroki matki natury.

Zamknęłam oczy i położyłam się na trawie. Po chwili krępującej ciszy, otworzyłam jedno oko i spojrzałam na chłopaków.

-No co?!- zapytałam siadając.

-Emm.. Wygodnie ci?- podniósł jedną brew Harry.

-Tak, więc nie kładź się obok mnie- wyszczerzyłam zęby i wstałam.

Loczek tylko opuścił głowę, a ja po chwili zastanowienia, puściłam się pędem w stronę domu. Niestety po drodze potknęłam się o własne nogi i skulałam na dół. Zaczęłam się śmiać i zakryłam twarz dłońmi. Gdy już byłam na dole, rechotałam tarzając się na trawie.

Po chwili coś we mnie uderzyło. Otworzyłam oczy i zobaczyłam Louisa uśmiechniętego od ucha do ucha. Za nim, leżał Zayn i Harry, którzy też nie przestawali się śmiać.

W końcu usiedliśmy, jakoś się o siebie oparliśmy i patrzeliśmy na słońce, które już dawno wschodziło. Miła chwila. W między czasie rozmawialiśmy, poznawaliśmy się i opowiadaliśmy sobie różne historie z życia. Głównie to oni mówili.. Nie chciałam otwierać się przed chłopakami aż tak bardzo.. Przecież w końcu wyjadą, a ja zostanę sama. Chodź wiedziałam, że będą tu co najmniej tydzień, chciałam spędzić z nimi dużo czasu. Przy nich świat stawał się lepszy, od razu poprawiał mi się humor. Ta energia, poczucie humoru, otwartość.. W sumie nie rozumiem, dlaczego oni spędzają ze mną czas.. Pewnie nie mają co robić.. Można się w nich szybko ''zakochać''.

W końcu przerwał nam Liam:

-A my na was czekamy.. Chodźcie do domu- powiedział kręcąc głową.

Wyciągnął do mnie dłoń, którą szybko chwyciłam i wstałam. Chłopaki też się podnieśli i otrzepali z trawy. Spojrzałam na nich i uśmiechnęłam się. Liam złapał mnie za rękę i pociągnął w stronę domu.

-Która godzina?- zapytałam widząc, że ciotka wsiada do auta.

-9:30. A twoja ciocia kazała mi ci przekazać, że masz się sama jakimś tam koniem nie zajmować. Ona wróci za ponad dwie godziny- uśmiechnął się Liam i weszliśmy do domu.

Śniadanie jadłam najszybciej jak mogłam i gdy usłyszałam warkot silnik, szybko wstałam i wybiegłam na zewnątrz.

-Dzień dobry!- krzyknęłam do mężczyzny, który wysiadł z osobówki.

-Witam. Brad Shaffer, przywiozłem Geronima- uścisnął mi dłoń.

-Miło mi- uśmiechnęłam się i spojrzałam na przyczepę.- Pomóc panu? Opuszczę rampę.

Mężczyzna kiwnął głową i zniknął za drzwiczkami z boku przyczepy. Powoli opuściłam rampę i patrzyłam jak z gracją schodzi z niej kary koń.

-Śliczny- powiedziałam w końcu.

-Owszem- odpowiedział, a później zaczął opowiadać o koniu. Nie wiedział o niem dużo, jedynie tyle, że miał dużo właścicieli.

Mieliśmy go nauczyć chodzić z siodłem i ogólnie jazdy.

-Gdzie go zaprowadzić?

-Pokażę panu- zaprowadziłam go do stajni, gdzie zdjęliśmy ochraniacze z nóg i ogona konia.

Zostawiliśmy Geronimo w ostatnim boksie i wróciliśmy do samochodu. Zanieśliśmy jeszcze sprzęt do jazdy do siodlarni, a później Brad Shaffer odjechał.

Poszłam jeszcze na chwilę do stajni i oparłam się o drzwi boksu Geronima. Koń jednak nie podszedł do mnie, tylko stał w głębi pomieszczenia. Chciałam wejść do boksu, ale gdy odsunęłam zasuwę, koń rzucił się na mnie z zębami.

Westchnęłam i wróciłam do domu. 

ZaynLoveForever

____________________________________________________________

Witam! Jak czytam tego imagina jestem zdania, że więcej tu koni, ale i tak dużo zmieniłam.. Cóż co o nim sądzicie? Może chociaż wy poprawicie mi humor.. 

Nie mogę doczekać się TIU! Pierwszy raz chcę koniec wakacji !

Jeny.. ponad 15000 wyświetleń! Kochamy was!

Zaglądajnie tu jeśli chcecie dedyki :) 
Nie zanudzam już, pozdrowionka od walniętej Hope. <3