# 31.Louis Cz.1

Jak szalona impreza to tylko u Claudii Forbes. Przyjaźnię się z nią od dziecka i utrzymujemy ze sobą naprawdę świetny kontakt. Wiele osób za nią nie przepada, bo jej rodzice są bardzo bogaci. I co z tego? Ludzie w dzisiejszych czasach są o wszystko zazdrośni… egoiści. Claudia nie jest taką za jaką  wszyscy ją uważają. Nie należy do tej grupy pustaków, którzy mają bogatych rodziców…nie… to normalna dziewczyna z odrobiną szaleństwa. Willa, w której mieszka była przepełniona masą ludzi. Gdyby jej rodzice to zobaczyli miała by przesrane; walające się butelki po winie, piwie, wszędzie alkohol, śmieci i rzecz jasna masa tańczących ludzi w rytm muzyki. Wszyscy naprawdę dobrze się bawili. Cała chata dla nas i czego chcieć więcej?

-Claudia! Pójdę po więcej wina ok?

-Spoko. Jest w spiżarni na dole – skazała palcem gdzieś w przestrzeń.

Byłam jeszcze w miarę trzeźwa więc  w dość szybkim czasie znalazłam się w spiżarce. Rozglądałam się wśród wysokiej klasy alkoholi. Wina wytrawne z 1864 roku, szampany od najbardziej znanych firm na świecie, rumy i czego jeszcze dusza zapragnie. Wzięłam jedną butelkę wina gdy naglę usłyszałam głośny strzał z pistoletu. Na sam dźwięk upuściłam butelkę z krwistym płynem, który swobodnie wędrował po podłodze omijając kawałki zielonego szkła. Cały tłum nagle ucichł, muzyka przestała grać. W tym momencie prawdopodobnie jakaś grupa facetów zaczęła się drzeć i wytykać groźby. Wszyscy zaczęli panikować, krzyczeć i uciekać. Kilka strzałów jeszcze poszło po czym znowu nastała mroczna cisza. Byłam przerażona, bo chyba tylko ja tu zostałam. Ze strachu schowałam się pomiędzy regałami z alkoholem i czekałam co się stanie.  Drzwi się lekko otworzyły. Mój oddech momentalnie się zatrzymał, ręce trzęsły się mimowolnie. Kroki postaci kierowały się w moją stronę. No to po mnie – pomyślałam.  Zza rogu ujawnił mi się przystojny brunet z artystycznym nieładzie na głowie, niebieskimi jak ocean tęczówkami i ślicznymi malinowymi ustami. Ubrany był w czarne jeansy, w których był umieszczony pistolet. Jego tors zdobiła przetarta biała bluzka i czarna skurzana kurtka. Na mój widok chłopak lekko rozchylił usta i błądził oczami po mojej twarzy. Łzy zaczęły mi spływać po policzkach.

-Hej, Michael zobacz co znalazłem – powiedział nie odwracając ode mnie wzroku.

-No co jest? – spytał mężczyzna.

Brunet chwycił pierwszą lepszą butelkę po czym odwrócił się w stronę mężczyzny tak by ten mnie nie zauważył.

-Wino z 1869 roku, w sam raz na kolację czyż nie? – powiedział z rozbawieniem.

-W sam raz Louis… weź parę butelek, a ja może się tutaj rozejrzę.

-Wiesz co może ja to lepiej zrobię ok? W końcu wiem co dobre – naciskał.

-No dobra tylko nie za długo, bo zaraz się zwijamy. Będę na górze – powiedział i wyszedł z pomieszczenia. Odetchnęłam z ulgą i spojrzałam na chłopaka. Dlaczego on to zrobił? Dlaczego mnie krył? Mógł w tamtym momencie zrobić ze mną wszystko a on mnie ocalił. Louis odwrócił się w moją stronę przy tym zmniejszając dzielącą nas odległość. Na szyi czułam jego ciepły i przyjemny oddech.

-Jak się nazywasz? – spytał patrząc mi prosto w oczy.

-[T.I] – wyszeptałam.

-Pocałuj mnie.

-Słucham? – spytałam zszokowana.

-Bo zaraz go tu zawołam – uśmiechnął się łobuzersko.

Ostrożnie ujęłam jego twarz w dłonie i delikatnie musnęłam jego usta. Trzeba było mu przyznać, że całował nieziemsko. Objął mnie delikatnie w talii i pogłębiał pocałunek. To nienormalne całować się z nieznajomym facetem, ale coś mnie do niego przyciągnęło. Przez chwilę chciałam mu się oddać. Jego usta były takie miękkie, cudowne. Dotykał mnie tak jakbym była z porcelany, jakby nie chciał mi zrobić najmniejszej krzywdy. Musiałam to przerwać, bo zdałam sobie w końcu sprawę, że całuję się z przestępcą, który napadł na dom mojej przyjaciółki. Odepchnęłam go lekko co nie spodobało się Louisowi. Na minie malował mu się lekki grymas.

-Spotkajmy się jutro przy kawiarni na London Street.

Nic nie mogłam z siebie wyksztusić. Byłam w tak wielkim szoku, że nawet nie wiedziałam do końca co tu się dzieje. Patrzyliśmy jeszcze tak na siebie dobrych parę sekund po czym Louis wyszedł.

TomlinsonLover.

_________________________________________________

Heja! Bardzo was przepraszam, że ten imagin jest taki krótki...tak po prostu wyszło :( Nie jestem z niego jakoś mega zadowolona, no ale zobaczy się jak wy ocenicie moją pracę :) Hmm... powyżej 7 komentarzy i dodam szybciutko następną część :) Pzdr.Kath :*