# 40.Louis cz.4 (zakończenie)

(część1), (część2), (część3)

Minął już miesiąc odkąd nie ma przy mnie Louisa. Codziennie  dzień, w dzień wpatruje się w okno rozmyślając ‘’a co by było gdyby” z kieliszkiem wina w ręku. Cholernie mi go brakowało choć znaliśmy się krótko to miedzy nami powiązała się jakaś nić kontaktu i potrzeby. Co drugi dzień przychodziłam na komisariat policji lecz odmawiano mi spotkania z Tomlinsonem z racji tego, że mnie ‘’skrzywdzi’’. Co za bzdura… całe życie jest jedną wielką bzdurą. Najwidoczniej teraz musi to odsiedzieć, bo w końcu zabił ze swoją bandą człowieka i właśnie o to miałam do niego największy żal: że to zrobił. Mam ochotę mu porządnie przyłożyć, ale też i przytulić i całować bez końca. Z czasem zaczynałam nie rozumieć samej siebie, nie wiem już czego chcę, a raczej kogo. Dni leciały jak z płatka, jedna wielka rutyna polegająca na szkole, dołowaniu się i nic nie robieniu. Myślałam, że z czasem mi przejdzie, ale to było oczywiste, że ja nie dam rady gdyż darzę Lou uczuciem…miłości. Byłam w 100% pewna, że go kocham i chciałam się z nim natychmiast zobaczyć. Dłużej już tego nie wytrzymam, nie wytrzymam bycia nieszczęśliwą i zdołowaną nastolatką. Ubrałam się szybko w czarne rurki, biały t-shirt i czarna skurzana kurtka. Wychodząc z domu chwyciłam kluczki od auta i z cichym warkotem odpaliłam silnik.

***

-Proszę pani – powiedziałam podchodząc do blatu – chcę się zobaczyć z Louisem Tomlinsonem. I zanim pani coś powie to ja dorzucę swoje 2 grosze. A mianowicie Louis nigdy nie zrobiłby mi krzywdy i ja naprawdę muszę się z nim zobaczyć. Chociaż na 5 minut tylko o tyle proszę – rzekłam wszystko na jednym wydechu. Mina tej kobiety wyrażała zdumienie i zdziwienie. Szczerze mówiąc po raz pierwszy ją tu widzę.

-Oczywiście, jeśli chcesz go odwiedzić to nie ma sprawy choć to nielegalne w mojej pracy.

-Dlaczego ‘’nielegalne’’? Myślałam, że można odwiedzać więźniów – powiedziałam krzyżując ręce na piersiach.

-Można, ale pan Tomlinson znajduję się w sektorze największych bandziorów i złoczyńców więc w ramach bezpieczeństwa dla obywateli uniemożliwiamy wam spotkań z nimi. Aczkolwiek dla Ciebie zrobię wyjątek – rzekła spokojnie czarnoskóra kobieta – chodź za mną.

-Bardzo pani dziękuje – obdarowałam ją wdzięcznym spojrzeniem i skierowałam się za kobietą.  Szłyśmy przez wąski korytarz aż w końcu znaleźliśmy się pod masywnymi drzwiami z napisem ‘’SEKTOR G”. ‘Murriel (plakietka na bluzce) odblokowała wszystkie liczne blokady i znalazłyśmy się już w o wiele szerszym korytarzu, który był oblegany kratami. Słyszałam za sobą gwizdy i dość nieprzyzwoite komentarze od więźniów. Nagle policjantka przystanęła.

-Pierwsza klatka od lewej. Daję wam 10 minut nie więcej – i wyszła.

Powoli podeszłam do klatki wskazanej przez panią komisarz i ujrzałam w niej mojego Louisa. Miał lekki zarost i jak zwykle nieład na głowie. Nawet w więzieniu wyglądał seksownie. Wpatrywał się w ścianę w pozycji leżącej i z nogą na kolanie. Najwyraźniej nie zauważył mojej obecności.

-Louis? – szepnęłam.

Chłopak wstał jak oparzony. Patrzył na mnie swoimi błyszczącymi oczami z niedowierzaniem. Powolnym krokiem zbliżył się do krat i złapał się za metalowe pręty. Po raz pierwszy widzę Louisa tak zmartwionego i smutnego. Przechylił lekko głowę na bok i zwilżył swoje idealne wargi. Tak miałam je ochotę pocałować.

-Nie wierze – również wyszeptał z uśmiechem na twarzy – wpuścili Cię.

-Tak. Po wielu próbach błagania owszem, wpuścili – westchnęłam.

-Żeńska wersja mnie? – zaśmiał się skanując mnie wzrokiem.

-Głupek – również się zaśmiałam chyba po raz pierwszy od miesiąca.

-Myślałem, że o mnie zapomniałaś. Tak bardzo chciałbym być przy tobie.

-Ja też bym tego chciała Louis – ujęłam jego dłoń – ale przez twoją głupotę nie możemy.

-Ty nic nie wiesz [T.I] – spojrzał na swoje buty.

-Wiem wszystko – powiedziałam stanowczo.

-Nie do końca kwiatuszku… - dalej miał wzrok skierowany w dół – ja… znaczy my go nie zabiliśmy.

-Jak to? – spytałam nie wierząc w to co przed chwilą usłyszałam.

-Zrobiła to twoja przyjaciółka. Myślała, że to jeden z nas i z całej siły walnęła go jakimś wazonem w głowę. Widziałem jaka była przestraszona, zaczęła niemalże panikować i płakać, no a resztę historii znasz.

-Ale…

-Tak [T.I] to prawda. Wykorzystała moją sytuację i zwaliła winę na mnie. Teraz  pewnie zaciera ręce i cieszy się swoim nadzwyczajnym sukcesem – oparł się o kratę dalej mnie mierząc wzrokiem.

Było mi niesamowicie przykro z tego powodu gdyż Louis jest niewinny i siedzi za coś czego nie zrobił. Nie mogłam w to uwierzyć, że Claudia posunie się do czegoś takiego. Łzy mimowolnie zbierały mi się do oczu… Bardzo mi było Louisa szkoda.

-Hej nie płacz… - otarł moją łzę kciukiem – jakoś to wytrzymamy.

-Nie! Właśnie, że nie Tomlinson! Jesteś niewinny i nie powinieneś tutaj siedzieć. Trzeba coś z tym zrobić nie uważasz?

Louis popatrzył na mnie zrezygnowany, ale również i zdumiony. Cicho westchnął i spojrzał mi prosto w oczy szepcząc:

-Jest już za późno…

-To prawda? – usłyszałam za sobą głos policjantki, która mnie tu przyprowadziła.

-Tak proszę pani to prawda – odpowiedziałam pewnym siebie głosem – Louis jest niewinny.

Muriell podeszła do klatki otworzyła ją. Ja jak i Louis byliśmy zszokowani jej zachowaniem. Nie wiedziałam co mam zrobić i co mam powiedzieć więc stałam w milczeniu spoglądając to na nią to na Tommo. W końcu policjantka przerwała tą krępującą ciszę.

-No na co czekasz? Bierz ukochaną i jazda! – krzyknęła wesoła i wskazała na drzwi wejściowe.

-Co pani wyprawia? – rzekł skołowany  Lou – tak nie można.

-Owszem można. Byłam w takiej samej sytuacji co wy i wiem, że nie wytrzymalibyście bez siebie. Więc na moją niekorzyść puszczam Cię wolno i zaopiekuj się tą panną. Ja już wszystko załatwię.

Louis nagle rzucił się w moją stronę i zaczął mnie niemalże dusić. Sama nie wytrzymałam i rozpłakałam się jak małego dziecko. Nawet nie wiem kiedy nasze usta się spotkały i w namiętnym pocałunku byliśmy po brzegi zakochani w sobie od nowa… jeszcze bardziej. I z tej historii nauczyłam się jednego: zawsze trzeba dążyć do celu, niezależnie od tego ile Cię to będzie kosztowało.

TomlinsonLover

________________________________________________

Witam :) I co myślicie o tym opowiadaniu? Mam nadzieje, że trafiłam w wasz gust i się spodobało :) Następna historia z mojej serii będzie o Niallu :) Także to już chyba wszystko i z niecierpliwością czekam na teledysk do BSE <3 Zostawcie opinie po sobie, bo to naprawdę pomaga pisać jeszcze lepsze imaginy :) Pzdr.Kath